BIO'TJE

Johan Goossens (1982) is cabaretier, schrijver en (voormalig) docent.

Over zijn tijd op een Amsterdams ROC schreef hij de bestseller 'Wie heeft er wél een boek bij zich?' en 'Jongens, ik wil nu toch écht beginnen...'

Hij werd genomineerd voor de Annie M.G. Schmidtprijs voor het beste theaterlied 2022.

Hij is een van de comedians van Comedytrain, het stand-up comedy collectief in Toomler.

Hieronder nog meer wapenfeitjes in chronologische volgorde.

Met zijn liedje Briefje werd Johan genomineerd voor de Annie M. G. Schmidtprijs 2022.

Als een van de vijf genomineerden voor het beste theaterlied mocht hij het nummer ten gehore brengen.

Toen de corona toesloeg en de hele speellijst werd geschrapt, besloot Johan zich aan te melden als vrijwilliger bij de daklozenopvang. Hij gebruikte zijn ervaringen voor in het boek 'Met mensen werken'.

In 2015 werd Johan lid van het Stand-up Comedycollectief Comedytrain. In de comedy club Toomler tryoutte hij zijn nieuwe programma.

Johan wilde het over een andere boeg gooien. In plaats van onderwijs werd seks het thema van zijn programma. Hij begon ermee in Engeland, Brighton. Later bewerkte hij het tot zijn Nederlandse voorstelling Vlam.

Op basis van zijn ervaringen voor de klas, maakt Johan zijn derde programma: 'Leer mij de mensen kennen.' Het wordt door de VSCD-jury genomineerd voor de Neerlands Hoop-prijs.

'Het klinkt een beetje Ivo-Niehe-achtig, maar ik vind het zelf ook een fijn programma.'

Na Johan's gezwoeg voor de klas, schreef hij zijn debuut over zijn ervaringen. Het werd meteen een bestseller.

Voor het International Gay Theatre Festival maakte Johan een Engelse show gebaseerd op zijn puberdagboek.

'Mijn dagboek viel niet te vertalen, bleek al snel. De humor, het ritme, het werkte niet. Toen heb ik in het Engels een fictief dagboek geschreven. Dat werkte wel.'

In 2006 wint Johan op het Groninger Studenten Cabaret Festival alle prijzen: de jury-, publieks- en persoonlijkheidsprijs.

'Hierna mocht ik een half jaar optreden voor studentenverenigingen. Moeilijk publiek, want ze waren vaak dronken of gingen door me heen zingen. Uiteindelijk vond ik een impresariaat en mocht ik de theaters in. Met kleedkamers enzo. Een verademing.'

Na zijn middelbare school, vertrekt Johan naar Ghana om vrijwilligerswerk te doen. Hij komt terecht in het dorpje Akoetsiaboom, waar hij leraar wordt van class two, hier op de foto.

'Een van de meest frustrerende, heftige en gelukkige periodes uit mijn leven.'

In zijn eindexamenjaar schrijft Johan een wekelijkse column voor dagblad Trouw. Over leraren, schoolperikelen, en uiteindelijk over zijn reis naar Ghana.

'Ik mocht het een jaar lang doen en het was fantastisch. Jammer genoeg gingen mijn laatste columns niet door, omdat ik malaria had. 'Hier zou de column van Johan hebben gestaan' stond er in de krant.' Best dramatisch.'